Entropion is een oogaandoening waarbij de rand van het ooglid (meestal het onderste) naar binnen krult, en de wimperhaartjes tegen de oogbol wrijven. Deze raakt daardoor geïrriteerd en kan gaan ontsteken. De aandoening zorgt vaak voor irritatie en jeuk en kan ook erg pijnlijk zijn.
Symptomen en oorzaak
Honden zullen met de ogen gaan knijpen of knipperen en met hun poot in het oog wrijven om de irritatie te verdrijven. Het oog kan gaan tranen en er kan slijm of pus uit komen. Soms raakt het hoornvlies beschadigd en kan er een blauwe waas over het oog komen of treden er zwellingen op. Door de pijn kan de oogbol zich terugtrekken, waarbij het ooglid nog verder omkrult en de entropion verergert. Als er niet ingegrepen wordt, kunnen de beschadigingen en de gevolgen daarvan tot blindheid of het verlies van het oog leiden. Men vermoed dat de spieren rond het oog en de spieren van de oogleden niet goed in balans zijn. Dit kan door andere factoren als de oogbolpositie, vorm en lengte van de oogleden, huidplooien rond de ogen, en de vorm van de schedel en de oogkassen worden veroorzaakt. Al deze factoren kunnen erfelijk bepaald zijn en samen kunnen ze entropion veroorzaken. Daarom dient men in de fokkerij hiermee rekening te houden. Naast de erfelijke vorm bestaat er ook een entropion die op latere leeftijd kan ontstaan bijvoorbeeld door verslapping van de ooglidspieren. We spreken dan van verworven entropion.
Behandeling en prognose
Bij een lichte graad van entropion wordt vaak gebruik gemaakt van beschermende oogzalf of -druppels, eventueel in combinatie met een antibioticum. Er moet dan geregeld controle plaatsvinden.. Bij ernstige gevallen, vooral als het hoornvlies beschadigd is, wordt een operatie uitgevoerd. Er wordt een reepje huid weggehaald net onder de ooglidrand, zodat deze niet meer omkrult. De nabehandeling bestaat vaak uit 4 tot 6 x daags spoelen en zalven met een antibioticumzalf, gedurende 2 weken. De hechtingen worden na 10 tot 14 dagen verwijderd. Een kraag is alleen nodig als de hond blijft wrijven. Indien wordt ingegrepen voor er beschadiging aan het hoornvlies is opgetreden, is de prognose uitstekend.
Bij pups en jonge honden wordt aangeraden te wachten tot het hoofd is volgroeid en het dier volwassen is. Het komt regelmatig voor dat jonge honden die symptomen vertonen later door het uitgroeien van het hoofd geen last meer hebben. Als men te vroeg een operatie aan het oog laat verrichten kan dit later als het hoofd uitzwaart namelijk ook voor problemen zorgen.
Bronnen: Dierenkliniek sleeuwijk